Seksclubeigenaar, taxichauffeur, ADO-hooligan én politicus: Henk Bres blaast zeventig kaarsjes uit
29 augustus 2022, 08:00 • 9 minuten leestijd
DEN HAAG - 'Ik vond vroeger veertig al oud', zegt Henk Bres terwijl hij terugdenkt aan de tijd dat zijn vader, 'die ouwe', die leeftijd bereikte. Deze maandag is Bres zelf 'een ouwe', hij is vandaag zeventig jaar geworden. En ouderdom komt met gebreken: hij loopt rond met een stok, want hij heeft zwakke benen. 'Ik ben bang om te vallen.' Daarnaast heeft hij een elektrische rolstoel, zodat hij op pad kan met een van zijn grote liefde: hond Jimmie. Zijn andere liefde, Corretje, zit tijdens ons gesprek in de zonnige tuin van hun woning. Zijn verjaardag, waar zeventig kaarsje bij mogen worden uitgeblazen, brengen de twee samen door.
Je kunt van Bres vinden wat je wilt, maar je kunt niet zeggen dat hij stil heeft gezeten: hij runde een seksclub, was taxichauffeur en ADO-hooligan. Heel Nederland leerde hem in de jaren '90 kennen door zijn bijdragen aan het VARA-programma Het Lagerhuis. Ook werd hij politiek bekend door zijn steun aan de PVV, de partij waar hij tot 2022 fractievertegenwoordiger voor was.
Uitgesproken is Bres nog steeds. Wanneer we hem ontmoeten praat hij breeduit over zijn blik op de wereld. 'Niet dweilen met de kraan open', zegt hij waar het gaat om de vluchtelingenproblematiek. 'Ik ben geen racist, maar meer mensen kan het land niet aan', zo vindt hij. Elke dag tweet hij opnieuw dat de grenzen dicht zouden moeten. Voor raddraaiers heeft hij een simpele oplossing: 'Stuur misdadigers, met hun familie, maar terug naar het land van herkomst.' Daarnaast is hij fel op mishandelaars van dieren: 'De mensen die dat doen mag je afschieten'.
'Daar heb ik geen zin meer in'
Naast zijn mediaoptredens schreef hij columns, werkte hij voor de lokale radio (waaronder Den Haag FM) en er werd een boek over hem geschreven: 'Bres - Van hooligan tot knuffelbeer'.
Tegenwoordig is Bres niet meer veel in de media te zien of horen, want 'daar heb ik geen zin meer in'. Vlak voor zijn verjaardag maakt hij een uitzondering.
'Een goede jeugd, maar wel arm'
Bres groeide op in de Durbanstraat in Transvaalkwartier. 'De kliniek waar ik werd geboren zat op de De la Reyweg, daar zit nu een Islamitisch centrum', zegt hij lachend, wetend dat dat tegenstrijdig is met zijn uitingen over het geloof. Zijn ouders zijn hem dierbaar, zo maakt hij duidelijk.
Zijn moeder was huisvrouw, maar maakte ook schoon voor anderen. 'Mijn moeder was een trutje, maar dat bedoel ik goed. Ze was een trutje met kleding. En ze kon niet tegen ruzie, ook daar was ze een trutje in.' In 2003, op 79-jarige leeftijd, overleed ze.
Impact van de oorlog
Zijn vader werkte een leven lang bij de PTT en was diaken in de kerk. In de oorlog moest zijn vader met de Duitsers mee, al werd daar thuis niet echt over gesproken. Wanneer Henk er naar vroeg sprak hij van 'een tijd met alleen maar verliezers'.
De oorlog had impact op het leven van 'die ouwe', de aardigheid maakte plaats voor het uithalen van gekkigheid. Hij haalde zijn vader ooit eens, in pyjama, uit de kroeg. Zijn vader werd 82 en overleed in 2006.
Met de tram of een patatje?
De twee tegenpolen, zoals hij het zelf noemt, mochten Henk opvoeden. 'Ik heb er hele warme herinneringen aan', zegt Henk. 'Je hebt een goede jeugd gehad', vult Cor hem aan. 'Een goede jeugd, maar wel arm. Maar we kwamen niks tekort.'
Bres vertelt over bezoekjes aan het strand. Dan mocht hij kiezen: heen en weer met de tram of een patatje kopen. Maar dan moest je wel terug lopen. Voor het eerst op vakantie gaan was een heel ding: met behulp van een kennis was er een auto beschikbaar. 'Dan betaalde je een beetje benzine om naar Epe te kunnen.'
'We haalden rottigheid uit, dat was toen gewoon'
Later verhuisde de familie Bres naar de Stortstraat. In Molenwijk wonende reed Henk op een puch 'met een hoog stuur' en was hij lid van 'De Plu'. 'Dat waren allemaal jongens uit de straat en we haalden rottigheid uit. Dat was toen gewoon.
De lagere school heeft ie, naar eigen zeggen, 'als trouwe leerling' doorlopen. De LEAO (lager economisch en administratief onderwijs, een voorbereiding op beroepen in de kantoor-, verkoop- en winkelpraktijk) volgde erna. 'Ik heb mijn diploma gehaald.'
'Dat wijf heeft lekkere poten'
Wanneer hij Cor ontmoet is Henk 21, zij is dan 16. Cor werkt in die tijd samen met een nicht van Bres. 'Henk kwam zijn nichtje ophalen', memoreert Cor. 'Ik dacht dat zal wel een rijke vent zijn, zo in pak. Maar dat viel tegen', lacht ze. 'Dat wijf heeft lekkere poten', was volgens Cor de eerste gedachte van Henk over haar zijn geweest.
Na die eerste ontmoeting volgden er meer. Er werd door Bres nog ouderwets 'om verkering' gevraagd om uiteindelijk tot de dag van vandaag bij elkaar te blijven. Op haar 19e en zijn 24e gingen ze samenwonen. In het ouderlijk Huis van Bres.
Koffer klaargezet
Het ging niet altijd over rozen. Cor geeft toe weleens zijn koffer voor vertrek te hebben klaargezet als ze hem zat was. Henk: 'Dan zat ik weer in de bajes. Cor: 'Of er was ruzie'. Toch bleven ze volhouden.
Bres stelt bij elkaar tweeënhalfjaar te hebben gezeten, onder meer in voorarrest vanwege een bomaanslag. 'Maar daar ben ik van vrijgesproken', aldus Bres. 'We zijn ook vaak niet gepakt. Dat was ons leven.' Het was een tijd dat er 'gewoon inbraken' werden gepleegd. Hij zegt het alsof het niets bijzonders is. Bres ging weer aan het werk, er kwam een seksclub en een videotheek.
'We vochten voor de club'
De Hagenees heeft ook een geel-groen hart. 'Ik bén FC Den Haag. Daar ligt mijn hart, in het Zuiderpark.' In het nieuwe stadion, het Bingoal Stadion in Leidschenveen-Ypenburg zegt hij zich niet thuis te voelen. 'Ik kom er niet meer en daar heb ik ook geen zin meer in.'
Eind jaren '80 en begin jaren '90 zat hij wel op de tribune van zijn 'cluppie' en was hij voorzitter van de supportersvereniging. 'We deden gekke dingen, maar wel met normen en waarden.' Hij zat bij de harde kern van supporters.
'Dat was kicken. We vochten voor de club.' Want dat vechten, letterlijk, hoorde erbij zo memoreert hij. 'Als ze je uitschelden wel ja.' Het had ook nog enigszins nut, in de bajes zou hij ervoor zijn gerespecteerd. 'We vochten eerlijk met die wouten', zegt hij nu. 'Het was een mooi spel met de politie. Het was leuk.'
Het Lagerhuis
Toen hij in het programma Reporter als ADO-hooligan te zien was, werd hij gebeld voor Het Lagerhuis van Paul Witteman. 'Ik was de meest spraakmakende van het Lagerhuis.' Dat was in 1995. 'Daarvoor was ik al vijf jaar coach van De sterkste man van Nederland, maar dat zagen mensen erna pas.'
In Het Lagerhuis (in de jaren '90) mocht hij 'gewoon zijn mening geven'. Hij zegt het programma altijd zonder voorbereiding in te zijn gegaan. 'Ik zei wat ik wilde, dat werd me niet altijd in dank afgenomen.'
Bij Het Lagerhuis zei hij ooit over verslaafden: 'Geef ze een overdosis, dan zijn zij gelukkig dood en wij er van af.' Toen hij daar op werd aangesproken door de vader van een verslaafde bij wie de uitspraak veel pijn deed, moest hij zijn fout erkennen. 'Het was niet altijd de waarheid, maar wel mijn waarheid.'
Bekende Nederlander
Door het programma werd hij ook bekender. 'Mensen wilden op de foto.' Andere programma's volgden, zoals Big Brother VIPS en Bobo's in the Bush. Hij leefde toen van zijn bestaan als een Bekende Nederlander (BN'er). 'Bij Het Lagerhuis kreeg je een meier per uitzending.'
In de jaren die volgden bleef Bres, de ras-Hagenees met zijn hart op de tong, in de media. Er volgde een handtekeningenactie tegen pedofielenvereniging Martijn, hij zette het op de agenda bij de Tweede Kamer. Ook daarna bleef hij pedoseksualiteit bestrijden. Zo schreef hij enkele wereldleiders een brief om ze 'aan te pakken'.
Van LPF naar PVV
Politiek gezien werd hij geraakt door de opkomende politicus Pim Fortuyn. Hij stemde in 2022 'op Pim'.
Na de LPF werd hij aanhanger van de PVV van Geert Wilders. 'Ik was een van de eersten die ervoor uit kwam.' Dat hij dat deed had wel gevolgen. Dat merkte hij toen hij in 2018 op de kieslijst kwam te staan: zo mocht hij geen columns meer schrijven in De Posthoorn en moest hij stoppen met zijn radioprogramma bij Den Haag FM.
Bres was ook aanwezig bij de bekende 'minder, minder, minder'-uitspraak van Wilders in een Haags café. Samen met Wilders stond hij in de krant.
Lijstduwer en fractievertegenwoordiger
Hij bleef de PVV trouw en werd lijstduwer. Hij kreeg genoeg voorkeurstemmen, maar een zetel nam hij nooit in. 'Dat wilde ik niet', zegt hij nu. Hij werd wel fractievertegenwoordiger, maar het politieke werk viel hem tegen. 'Compromissen sluiten kan ik niet als ik ergens écht achter sta.'
Toch was er ook een succes, zo is Bres blij dat hij het voor elkaar kreeg dat er een veiliger zebrapad op de Loosduinsekade kwam.
De ziekte van Cor
De laatste jaren stonden in het teken van de ziekte van Cor. In 2107 werd duidelijk dat ze kanker had. Eerst volgde de diagnose dat ze nog maar drie maanden te leven had. Dat bleek niet te kloppen, want de levensverwachting bleek jaren. En ze leeft er nog steeds, al zijn er wel regelmatige controles. Ook kwam er een boek, er werd een biografie over hem geschreven. En daarnaast zitten de twee in de schuldhulpverlening.
'Niet onze schuld', zo bezweert hij. 'Het is ons overkomen. Dit jaar zijn we er vanaf. We hebben vijf jaar van ellende gehad.' 'We zijn er toch goed uit gekomen', vult Cor vanaf de andere kant van de tuin aan. Effe lekker weg gaan zit er niet in, 'maar er zijn altijd mensen die het slechter hebben dan wij'.
Vijftig miljoen euro winnen
Hij gaat 'nog zeker 20 jaar mee', stelt hij in aanloop naar zijn verjaardag. 'Het enige wat ik wil is met Corretje overal heen en leuke dingen doen.' Al blijkt er ook nog een grotere wens. 'Vijftig miljoen euro winnen en dan mensen en dieren helpen.'
