Britt en Inge doen mee aan WK IJszwemmen: 'De kou blijft maar de pijn gaat weg'

Zowel Britt als Inge zijn toevallig begonnen met ijszwemmen. Ze begonnen allebei met wedstrijdzwemmen. Daarna gingen ze ook zwemmen in open water. Bij Inge werd het zaadje gepland toen ze mee deed aan een estafette om het Kanaal over te steken van Engeland naar Frankrijk. 'Ik dacht, waarom niet? Kijken of het leuk is', vertelt ze in Haags Bakkie.

De estafette smaakte naar meer en samen met een groepje van zwemverenging HHZV Plons besloten ze in zee te gaan zwemmen. Britt besloot aan te haken. In de zomer was dat heerlijk, maar de eerste keer in de kou was wel even pittig. 'Het was 7 graden in maart. Ik ben drie keer het water ingelopen en met pijn en kramp er weer uit gegaan', vertelt Britt.

Britt wilde zich niet laten kisten. 'Als zij dit kunnen, moet ik dit ook kunnen. Waar slaat het op dat je lijf je in de steek laat. De kou voelt echt als naalden in je benen', vertelt ze. Inmiddels doet het geen pijn meer. 'De reactie van je lijf wordt minder. De kou blijft, maar de pijn gaat weg.'

Waarom zou je jezelf dit überhaupt aan doen? 'Omdat het lekker is', zegt Inge stellig. 'Het is heel leuk om jezelf geestelijk over die drempel heen te zetten. Van: Oeps, het is ijskoud. Wil ik dit? Nee. Maar als je dan jezelf motiveert en je doet het, dan is het zo verschrikkelijk lekker. Je wordt er fris en fruitig van', zegt ze.

Maar het zwemmen in ijskoud water doen je niet even zomaar. Voor het WK moeten ze goed trainen en er is een strenge medische keuring. Want het kan best gevaarlijk zijn. 'Als je dat ongetraind doet heb je kans op onderkoeling en verdrinking', zegt Inge. Dat heeft ze zelf ook een keer ervaren.

Tijdens het trainen voor de estafette over het Kanaal ging het niet helemaal goed. Ze trainden in een zwembad van maximaal 16 graden. Een paar mensen stonden op de kant om de zwemmers in de gaten te houden.

Inge had door dat het niet goed ging. 'Ik was aan het zwemmen, maar er klopte iets niet.' Toen iemand op de kant haar een simpele rekenvraag stelde, om te checken of ze nog helder na kon denken, merkte Inge dat het niet goed ging. 'Het lukte niet. De coördinatie van het zwemmen ging niet. Ik was niet superonderkoeld maar zat er wel tegenaan. Ik kon niks.'

Het duurde daarna lang voordat ze weer opgewarmd was. 'Drie uur lang klapperde mijn gebit uit mijn mond.' Je moet dus goed naar je lichaam luisteren, legt Inge uit.

Inmiddels hebben ze hun eigen manieren om weer warm te worden. Zo gaat Inge na het zwemmen later op de dag de sauna in. En Britt warmt thuis vaak nog even op met een warm bad en een kop koffie. 'Je voeten zijn vaak nog ijsklompjes als je naar huis fietst', zegt Britt.

Inge en Britt staan donderdag en vrijdag aan de start van het WK IJszwemmen in Frankrijk. In totaal doen er bijna 600 zwemmers uit 41 landen mee. 'Ik ben niet zenuwachtig, ik heb er zin in', zegt Britt die op het vorige WK twee keer goud en een keer brons won.