Het Zuidwest van Kawbab: 'Ik kom uit Libanon, maar Moerwijk is nu echt mijn thuis'
8 juli, 08:00 • 3 minuten leestijd
DEN HAAG - Zuidwest gaat op de schop. Er worden tientallen miljoenen euro's in de wijken gepompt voor woningbouw en betere leefbaarheid. Wat vinden de buurtbewoners zelf van de plek waar ze wonen en hoe zien zij de toekomst van Zuidwest? In deze serie spreken wij sleutelfiguren uit Zuidwest. We trappen af met Kawbab Charara, die al jarenlang vrijwilligerswerk doet bij wijkwinkel 'Bij Betje' en daardoor een herkenbaar figuur is geworden in Moerwijk.
Even voorstellen...
'Ik ben Kawbab Charara en ik woon al bijna 33 jaar in Moerwijk. Op mijn zeventiende ben ik gevlucht voor een burgeroorlog in Libanon. Het leven was niet meer veilig daar. Ik zag hoe onschuldige mensen werden opgepakt en nooit meer terugkwamen. Toen ik in Nederland terechtkwam, ben ik met mijn man in Meppel gaan wonen. Onze oudste zoon is daar geboren, maar al snel zijn we naar Den Haag verhuisd. Ik vond het heel moeilijk om mijn familie achter te laten in Libanon. Ik heb lang terug willen gaan, maar dat durfde ik niet. Nu, zoveel jaren later, voelt Moerwijk echt als mijn thuis.'
Waarom is het zo leuk om hier te wonen?
'Er heerst een hele vriendelijke en gezellige sfeer in de buurt. Over Moerwijk wordt vaak gezegd dat het een hele slechte wijk is, maar in mijn dagelijkse leven merk ik daar niet zoveel van. De armoede is wel voelbaar. Als vrijwilliger bij wijkwinkel Bij Betje zet ik me in om gesprekken te voeren met iedereen die dat nodig heeft. Vaak zijn het eenzame ouderen, maar ook jongere mensen met problemen.'
'Die gesprekken helpen echt, dus na een tijdje ben ik me steeds meer verantwoordelijk gaan voelen. Maar het knutselen met kinderen en koken voor ouderen geeft me ook veel energie. Als ik er een keer niet ben geweest, vragen ze gelijk waar ik was. Of de ouderen komen met chocolade aan om me te bedanken. Daar word ik heel gelukkig van.'
Wat is jouw lievelingsplek in de wijk?
'Ook als ik geen vrijwilligerswerk doe, ben ik bij Bij Betje te vinden. Dan ga ik even boodschappen doen en kom ik twee uur later terug, omdat ik weer ben gaan kletsen bij het buurtcentrum. Ik heb ook een tweedehandswinkel opgezet in de wijk met een aantal vriendinnen.'
Soms zit ik uren op dat bankje in het Zuiderpark
'Maar de plek waar ik echt kom om te ontspannen is het Zuiderpark. Voor het openluchttheater en naast de rozentuin heb ik mijn eigen plekje. Dan vraag ik aan vrienden of ze ook een bakkie komen doen. Het is echt een ontmoetingsplek geworden. Soms zit ik uren op dat bankje. De rozen doen me denken aan mijn overleden zus. In Libanon zijn de huizen omsingeld met planten en bloemen. Mijn zus hield ook heel erg van het groen.'
Wat wens je voor de toekomst van Moerwijk?
'Er zouden meer handhaving en wijkagenten mogen komen. Vroeger kwamen ze hier veel vaker controleren. In de avonduren vind ik het gezellig om bij een vriendin in de buurt op bezoek te gaan, maar sinds alle schietpartijen en steekpartijen blijf ik liever thuis. In het donker voel ik me niet meer veilig. Soms zie ik een groep jongens met scooters staan, die dan van alles slopen. Je kunt niet vragen waar ze mee bezig zijn, want dan worden ze boos.'
'Daarom vermijd ik het maar, want ik heb geleerd dat je jezelf er beter niet mee kunt bemoeien. Datzelfde probeer ik ook aan mijn kinderen door te geven: ga geen ruzie zoeken, denk altijd aan je eigen veiligheid. Ik zou willen dat de plannen om de veiligheid te verbeteren in deze buurt niet alleen bij plannen blijven, maar ook daadwerkelijk worden uitgevoerd.'
