Het Zuidwest van Ahlam: 'Dan zijn we maar een arme wijk, maar rijk aan liefde'

DEN HAAG - Zuidwest gaat op de schop. Er worden tientallen miljoenen euro's in de wijken gepompt voor woningbouw en betere leefbaarheid. Wat vinden de buurtbewoners zelf van de plek waar ze wonen en hoe zien zij de toekomst van Zuidwest? In deze serie spreken wij sleutelfiguren uit Zuidwest. Bij Heeswijkplein 10, de huiskamer van Moerwijk-Oost, spreken we Ahlam Benali, een ontzettend betrokken buurtbewoner en de 'razende reporter' van de wijk.
Even voorstellen...
'Ik ben Ahlam, 33 jaar en woon in Moerwijk. Ik ben geboren aan de Leyweg en verhuisde later als kind naar Houtwijk. Daar was ik een van de weinige gekleurde kinderen, dat was heel moeilijk. We verhuisden nog een keer naar Rijswijk en kwamen uiteindelijk terug naar Moerwijk. Ik voel me hier thuis en ga nooit meer weg.
Ik ben fulltime moeder en schrijf columns, opinies (voor Trouw en Joop) en journalistieke artikelen (voor De Kanttekening). Onlangs ben ik gevraagd voor een column in de Zuiderparkkrant, superleuk. Je bent lekker bezig, ontwikkelt jezelf en komt onder de mensen.
Het schrijven is mijn hobby, ik heb als kind altijd geschreven. Het is een beetje uit de hand gelopen. Ik ben laatst uitgenodigd bij Haags Verhaal, met Sjaak Bral. Dat vond ik echt gaaf, het is een stukje erkenning.'
Waarom is het zo leuk om hier te wonen?
'Er is veel groen en veel ruimte, het is niet zo dicht gebouwd. Dit voelt heel vrij, dus moet wel zo blijven. Als ik door Morgenstond of Moerwijk rijd denk ik, wauw wat een ruimte. Ook is er veel sociale cohesie, hier kijkt iedereen naar elkaar om. Mensen reiken elkaar de hand, we staan voor elkaar klaar. Er zijn mensen die in eenzaamheid leven maar we proberen ze te helpen. We zijn zelf elkaars maatschappelijk werker.
Het voelt als familie. Als ik wat nodig heb hoef ik hier (bij Wendy van Heeswijkplein 10) maar aan te kloppen. Dan zijn we maar een arme wijk, maar rijk aan liefde.'

Wat is jouw lievelingsplek in de wijk?
'Dat is basisschool De Kleine Wereld. De school heet zo, maar zo voelt het niet. Ik ben heel trots op die school, ze doen zo hun best zich in te zetten voor die kinderen. En kinderen zijn de toekomst, daar begint het.
We worden als wijk verschrikkelijk neergezet. Ja, er is zeker armoede, maar we zijn rijk aan andere dingen, zoals die school. Daar moeten we heel trots op zijn. Ze willen het beste uit het kind halen en daar doen ze alles voor. Als een kind ergens moeite mee heeft zetten ze hulp in. De leraren begrijpen de kinderen en de directeur is ook heel betrokken, hij wil ook weten wat er om zich heen gebeurt in de wijk. Daarom loopt hij elke dag een rondje door de buurt.'
Wat wens je voor de toekomst van Moerwijk?
'Ik zou graag een grote vaste bibliotheek willen hebben, die ligt nu nog te afgelegen. Ze doen leuke dingen voor ons (de wijk red.) maar het blijft op de achtergrond. Kinderen moeten kunnen blijven lezen. Zelf ging ik als kind elke zaterdag naar de bieb.
Ook wil ik graag meer theater en muziek in de wijk. We hebben Theater Dakota (in Morgenstond) maar iets hier zou leuk zijn. Daar kan je jezelf verder ontwikkelen, je talenten laten zien. Er is heel veel talent in de wijk, dat mag gezien worden. Sport en bewegen is er ook te weinig, dat hebben we hier niet. Daarvoor moeten we naar een andere wijk of ander stadsdeel.
De wijk is nog lang niet af.'
Lees hier eerdere verhalen uit de serie over Zuidwest: