Kamperen in de stromende regen en wind: 'We zijn toch niet van suiker'

Het moet gezegd worden, druk is het niet op natuurcamping De Haan. Op het grote terrein, dat bij Madestein ligt, staat hier en daar een verloren tentje. Siti en Yde staan hun tent net in te pakken. Zij waren dit weekend de zogeheten kampmeesters van de camping.

'Normaal gesproken is degene die als eerste aankomt de kampmeester', legt Siti uit. 'Ze hebben hier geen personeel dus alles wordt door de gasten zelf geregeld. Maar omdat het nu zo rustig is, hebben ze ons gebeld en gevraagd of we dit weekend een oogje in het zeil willen houden. We wonen in Den Haag dus dat is geen probleem.'

'Waarom het zo rustig is? Ja, ik denk toch wel door het weer. Het is hier nooit daverend druk hoor, maar wel drukker dan nu', zegt Yde wijzend naar de lege grasvlakte om hen heen. Gisteren waren er wel nog meer mensen, maar die zijn vanochtend vertrokken.' Even verderop, in het beekje waar de camping aan grenst, stappen ondertussen een moeder en twee kinderen in een van de kano's die je op de camping gewoon mag pakken. Bang dat het weer gaat stortregenen, zijn ze niet 'We zijn toch niet van suiker.'

Maar wat is er dan te doen op de camping met slecht weer? 'Spelletjes', zegt een van de andere weinige gasten. 'Ik kampeerde altijd met mijn man in Frankrijk, maar toen hij overleed, besloot ik dat ik het ook maar eens in Nederland moest gaan proberen. Hier zijn natuurlijk ook veel mooie plekken. Gegarandeerd van mooi weer ben je niet nee, maar in Frankrijk ook niet hoor.'

Siti laat de ruimte zien waar de spelletjes liggen. Een klein kamertje met een ouderwets kacheltje, een tafel en wat bordspellen en boeken. 'Hier hingen de afgelopen weken regelmatig natte slaapzakken te drogen', vertelt ze.

De camping is alleen toegankelijk voor leden van de Nederlandse Toeristen Kampeer club. Deze club beschikt over twintig prachtige terreinen, verspreid over heel Nederland. Bij al deze plekken staan rust, ruimte en optimaal natuurgenot hoog in het vaandel. Geen drukke campings met een kinderdisco, bar en supermarkt dus.

En ook geen grote douche en wc-blokken, die door schoonmakers worden bijgehouden. Dat moeten campinggasten bij De Haan gewoon zelf doen. 'Hier hangt een rooster', wijst Siti aan. Daar schrijf je je naam op en dan verdeel je de taken. Samen houden we het netjes.'

Er waait een stevige wind over het terrein. Tenten deinen heen en weer, maar blijven voorlopig nog stevig op hun plek staan. 'Gelukkig sta je hier enigszins beschut', zegt Yde, terwijl hij zijn fiets pakt. Hij veegt hun namen van het krijtbord bij de ingang, waar staat; kampmeesters; Siti en Yde. 'Het stokje overgenomen door een gezin dat daar staat. Zij blijven hier namelijk nog twee weken.' 'Wij moeten helaas weer werken', voegt Siti toe.

Niet veel later komt de regen weer met bakken uit de hemel vallen. 'Een stel dat kamp heeft opgezet aan de waterkant haast zich de tent in, die snel wordt dichtgeritst.' Veel andere plekken om te schuilen zijn er op de camping immers niet. 'Het wordt vanavond niet meer beter', weet een man, die bij de overdekte douches staat, te vertellen. 'Het gaat echt de hele nacht hozen.' Wat hij met zijn avond gaat doen, weet hij nog niet. 'Ik denk dat ik maar rustig een boekje ga lezen in mijn tent. Tja, wat moet je anders hè?'