Na 46 jaar verdwijnt buurtsupermarkt uit Belgisch Park: 'Deze winkel is het cement in de wijk'

'Eigenlijk wilde ik toen ik vijfenzestig werd al stoppen met de winkel, maar toen was er niemand te vinden die de zaak kon overnemen. Daarna kwamen de coronajaren en toen vond ik dat we de klanten niet in de steek konden laten. Inmiddels zijn we alweer zeven jaar verder en ga ik er echt mee stoppen. In oktober word ik drieënzeventig. Ik wil wat meer rust in mijn leven.'

En dat valt te begrijpen, want Annelies is dag in dag uit bezig met haar winkel. Ze is veel meer uren op haar werk te vinden, dan dat ze thuis op haar woonboot in Leiden vertoeft. ‘Ik werk zes dagen per week en sta iedere dag om half vijf op. Ik vind het belangrijk om verse producten te verkopen en ik weet dat heel veel klanten blij zijn dat ze iedere ochtend om zeven uur verse broodjes en croissantjes kunnen komen halen.

Dat Annelies stopt, zorgt voor veel emoties in de wijk. Sommige mensen komen al vanaf het begin bij de buurtsuper, anderen pas een aantal jaar. Maar iedereen lijkt het er over eens te zijn: eigenlijk kan het Belgisch Park niet zonder Annelies en haar collega Wendy ter Borg. 'Ik kom hier bijna iedere dag en er is nog geen dag geweest dat ik zonder glimlach naar buiten ben gegaan. Het is hier altijd zo gezellig en gemoedelijk. Dit winkeltje is echt het cement in de wijk,' aldus een vaste klant.

Hoe klein de winkel ook mag zijn, Annelies heeft heel veel in haar assortiment. 'En als je iets nodig hebt wat ze iets niet heeft, dan zorgt ze ervoor dat het er de volgende dag is,' zegt een van de buurtbewoners. 'Annelies is zo ongelofelijk zorgzaam. Ze brengt zelfs boodschappen bij mensen thuis als dat nodig is. Wij gaan dit echt heel erg missen. Eigenlijk kunnen we niet zonder Annelies en haar winkel.'

Annelies wordt verlegen als ze de mooie woorden van haar klanten hoort. 'Ik weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren, maar het is wel zo dat ik hier altijd ben en dat de klanten altijd voor van alles en nog wat bij Wendy en mij terecht kunnen. Ik probeer altijd voor iedereen klaar te staan.

Het leven van Annelies staat dus volledig in het teken van de winkel. Zeker nadat haar man in 2002 na een kort ziekbed overleed. 'Ik denk nog iedere dag aan Arie en ook met de oudere klanten hebben wij het vaak over hem. Vlak voor zijn overleden zei hij: 'probeer het een jaar door te zetten en als het niet lukt dan kun je altijd nog stoppen.' Maar nu ruim twintig jaar later ben ik nog steeds open. Ik kreeg destijds zoveel steun van mijn personeel en van de klanten, dat heeft mij echt op de been gehouden. Toen ik onlangs overwoog om te stoppen heb ik hem gevraagd wat hij ervan vond en vervolgens ben ik naar de boekhouder gegaan om alles te regelen. Ik weet zeker dat hij achter mij staat. Het is mooi geweest.'

'De laatste weken vallen mij wel heel zwaar,' vertelt Annelies. 'Ik vind het heel moeilijk om afscheid te nemen van alle klanten. Het is een heel dubbel gevoel, omdat ik ook toe ben aan rust. Maar het doet toch pijn om te moeten stoppen. Ik heb kinderen in de winkel gehad die hier nu inmiddels zelf met hun kinderen komen. Ik zou het liefst de nieuwe generatie ook hier nog zien opgroeien. Maar ik vind het in ieder geval enorm fijn dat ik samen met de klanten alles heb kunnen afsluiten.'

Echt alles en iedereen loopt binnen in de kleine winkel aan de Stevinstraat. En wat vooral ook opvalt is de hoeveelheid jongeren, maar ook jonge kinderen. 'Daar kan ik echt van genieten, als kinderen hier zelf boodschappen komen doen. Vaak staat papa of mama dan buiten om de hoek en dan zie je de kinderen helemaal glunderen dat ze zelf boodschappen komen kopen. En daarnaast is het op woensdagmiddag altijd feest, want dan komen hier tientallen kinderen met hun ouders om kroketten te halen. Dat is ooit zo gegroeid. Inmiddels bak ik zo’n zeventig kroketten per keer.'

Het einde nadert nu echt, want op zaterdag 26 augustus is 'Uw Kruidenier Arie van der Linden' voor het laatst open. Om 14.00 uur sluit de buurtsuper voor goed haar deuren. 'Dat zal wel een heel moeilijk moment worden en er zal menig traantje worden weggepinkt,' zegt Annelies.

Wat de pijn verzacht is dat medewerker Wendy, die al meer dan twintig jaar bij Annelies werkt, twee deuren verder binnenkort een eigen broodjeszaak gaat openen. 'Daar ga ik twee dagen in de week helpen,' aldus Annelies. 'En ik ben ook blij dat er een bekende in mijn winkelpand komt. De fietsenwinkel die nu aan de overkant zit, 'Haagse Bike Express', verhuist hierheen. Ik ken eigenaar Tom al jaren en vind het heel fijn dat hij dit pand gaat betrekken. We gaan heel goed met elkaar om. Het voelt nu dan ook net alsof mijn zoon het winkelpand overneemt. Daar ben ik echt heel blij mee.'