Griezelen in Houtwijk: 'We beginnen in augustus al met de voorbereidingen voor het spookhuis'

Naast de ingang van SV Houtwijk staat een grote zwarte partytent, die de ingang van het Halloweenspookhuis omheind. 'Welkom', roept Femke vrolijk, terwijl ze zwaait met een neppe afgehakte hand die even daarvoor nog op haar schouder rustte. 'Ik ben Morticia Addams van The Addams Family en dit is "Thing"', zegt ze, wijzend naar de behoorlijk echt lijkende hand vol nietjes. 'Maar dat had je waarschijnlijk al wel gezien.'

Femke is een van de drijvende krachten achter het spookhuis. Samen met zus Petra organiseert ze het jaarlijks terugkerende fenomeen waar heel wat werk bij komt kijken. 'We beginnen in augustus al met de eerste voorbereidingen', vertelt Petra. 'En vooral de laatste dagen is het heel hard werken.' Het decor en alle kostuums worden dan ook zelf gemaakt. 'Mijn dochter en zoon spelen ook griezels in het spookhuis', zegt Femke. 'En mijn man is mijn manusje van alles. Die kan ik altijd bellen als ik hem nodig heb.'

'Mijn vader doet dan weer de popcorn', vervolgt ze. 'Wil je een zakje?', vraagt hij vrolijk. 'Ze zijn wel een beetje zwart, want ik sta ze allemaal aan te branden. Maar dat past wel bij Halloween toch?' Het spookhuis is maar één dag open, van 's ochtends tot half tien 's avonds. Daarna moet de boel weer afgebroken worden. 'Dat is wel een beetje verdrietig altijd', vindt Femke. 'Maar iedereen heeft er die ene dag zoveel plezier van.'

Over de vraag of het spookhuis heel eng is, moeten de vrijwilligers even nadenken. 'Het hangt ervan af hoe bangig je bent', zegt een van hen lachend. 'Het ene kind vindt het heel eng en de ander zegt; 'ik vond er niks aan hoor.'' Overdag wordt er in ieder geval rekening gehouden met de kleintjes. 'We gaan 's avonds pas echt los', vertelt Femke. 'Dan is het de beurt aan de volwassenen en die gaan we natuurlijk goed laten schrikken.'

Het spookhuis bestaat eigenlijk uit een heleboel kamers. Als bezoeker beweeg je je van de ene schaars verlichte ruimte naar de andere, waar acteurs je opwachten en met volle overgave een scène opvoeren. 'Welkom in de operatiekamer', klinkt het in de allereerste kamer. Een dame ligt op een operatietafel, waar ze door twee eng lachende dokters onder handen wordt genomen. Ze gilt terwijl haar been en hand eraf worden gezaagd.

Terwijl je je door het spookhuis heen baant en hier en daar een nep lichaamsdeel moet oppakken, krijg je af en toe ook een snoepje in je handen gedrukt. Het blijft immers Halloween en dat draait ook om snoepen. Nadat je in een gek, klein liftje omhoog moet, kom je in de kantine van de voetbalclub terecht. Dit is het eindstation, waar een groep heksen je opwacht. Zij bepalen of je een heks bent en of je op de brandstapel gegooid wordt.

De veelal jonge acteurs weten met hun indringende blikken een grote indruk achter te laten bij bezoekers. 'Knap hè', vindt Femke. 'Vorig jaar hadden we een meisje lopen, die kon zo eng kijken dat mensen er gewoon echt bang van werden. Helaas kon zij dit jaar niet.'

Het is het vijfde jaar op rij dat het spookhuis open is voor publiek. 'Het begon klein en is de afgelopen jaren helemaal uit de hand gelopen', bekent Femke. 'Je wil jezelf stiekem toch elk jaar weer overtreffen. En het is gewoon zo ontzettend leuk om te doen.'